Epilog

Kilka nieprzespanych nocy, litry wypłakanych łez,seki pytań bez odpowiedzi,tak spędzałam ostatnie chwile w Polsce. Nie chciałam patrzeć nikomu w oczy, pytać czy robię dobrze czy nie.Nie chciałam,żeby ktoś znów podjął kolejną przełomową decyzje za mnie.
Pakowałam właśnie ostatnie rzeczy jutro wyjeżdżamy,może tam będzie lepiej, studia, jeśli  raz już się dostałam to dostane się kolejny raz.Na dworze deszcz,krople płyną po szybie mojego rzeszowskiego mieszkania, mimo to wychodzę.Nie da się patrzeć ciągle w ten sam punkt na szarej ścianie,wstaję i zakładam spodnie,bluzę, uty i szybko zarzucam na siebie płaszczyk.Wychodzę z mieszkania i idę mokrym chodnikiem.
-Maja, czekaj.-Chłopak łapie mnie za rękę i ciągnie do siebie.
-Czego chcesz?-mówię obojętnym głosem w stronę Nowakowskiego
-Wróć do mnie,błagam
-Nie Pit ja już nie chce się w to wszystko bawić mam dość ciągłych tajemnic, fochów wyjeżdżam z Bartkiem do Włoch i proszę nie utrudniaj mi tego.-Wyrywam się z jego uścisku wkładam ręce do kieszeni i idę dalej wsłuchując się w jedną z ulubionych nut Eldo.
*
Wszystko spakowane mieszkanie znów jest puste, zostało tu jedynie kilka zdjęć na ścianach i meble.
Bartek wynosi moje torby a ja ostatni raz zerkam w okno mieszkania Piotrka, z wielkim wahaniem wsiadam do samochodu .
Jesteśmy już na lotnisku Bartek siedzi na pokładzie z słuchawkami w uszach a ja niepewnie wchodzę, patrze przez okno czy na pewno nie ma tam Pita.Ale nie,to juz chyba definitywny koniec.
*
Sezon mija nam dobrze Bartek w nowym klubie wreszcie rozwinął skrzydła i jest już jednym z najbardziej cenionych zawodników , ja również nie próżnuj, dostałam posadę fotografa klubowego z czego jetem strasznie dumna.
Z Piotrem rozmawiałam zaledwie 3 razy emocje już opadły i nie żywimy teraz do siebie żadnej uraz.
Wszystko wydaje się iść po mojej myśli, gdyby nie ciągłe pytanie z tyłu głowy co by było gdybym nie wyjechała, każdego wieczory to zdanie drażni mój umysł.Bartek mówi żebym się nie zamartwiała, ale on przecież nie wie wszystkiego.
*
Minął rok, Bartek wyjechał na kolejne zgrupowanie kadry, a ja do Polski wróciłam tylko na tydzień by spotkać się z rodziną. Polska szła jak burza i doszła już do wielkiego finału, w którym ma zmierzyć się z reprezentacją Brazylii.
Po piecio setowym spotkaniu Polska wygrywa po ataku Michała Winiarskiego.Euforia polaków nie zna granic.
Ja również jestem w tej chwili najszczęśliwszą osobą na świecie.
-Majka,dasz mi jeszcze jedną szansę ten rok był najgorszym rokiem w moim życiu bez ciebie nic już nie ma sensu.-Nie wiedziałam co powiedzieć czułam ,ze bardzo chcę dać mu kolejna szansę ale bałam się.
Kiedy podszedł do nas Bartek
-Majka, ja wiem,ze ty go kochasz dla mnie zawsze będziesz na pierwszym mijscu ale jeśli dzięki temu oboje bedziecie szczęsliwi to daj mu ta kolejną szansę.-Całuje mnie w czoło
-A co mi tam przecież Cię kocham- rzucam się na siatkarza i wpijam w jego usta tak bardzo brakowało mi ciepła jego pocałunku.
__________________________________________________________________________________
No i stało się pierwszy blog ukończony:D bardzo się cieszę,że niektóre osoby były ze mną cały czas, cieszę się również że jednak ktoś czytał to coś.
W każdym bądź razie  bardzo wam dziękuję za to że byliście ;*
Z tego blogowego świata, który tak bardzo mnie wciągnął nie zniknę i zapraszam was na nową historię, 
Jeszcze raz dziękuje i zachęcam do KOMENTOWANIA w końcu to już koniec ;*