Rozdział 17

Droga do Spały minęła nam w bardzo miłej atmosferze. Gdy dojechaliśmy na miejsce recepcjonistka oprowadziła mnie, i pokazała co, gdzie i jak. Moją rolą było fotografowanie treningów, meczy ,bankietów i innych tego typu imprez . Następnie dostałam klucze do pokoju . Zmierzałam już w kierunku schodów (mój pokój znajdował się na 2 pietrze )kiedy od tyłu ktoś złapał moją walizkę.
- A kto to zawitał w nasze Spalskie progi ? - odwracam się , a tam uśmiechnięta twarz Igły.
-Maja Dąbrowska, przez najbliższe 2 tygodnie wasz fotograf- mówię, i uśmiecham się do siatkarza , kiedy przejmuje moją walizkę.
-Ooo, to miło poznać, ja jestem Krzysztof  nazwisko Ignaczak, mów mi Igła.Dla jasności zaznaczę najzdolniejszy, najmądrzejszy, najprzystojniejszy, i oczywiście najzabawniejszy ze wszystkich nieudaczników , których tu poznasz.
-Zaznaczmy jeszcze najstarszy! Krzysiu pominąłeś. - wcina Bartman , który przyglądał się naszej rozmowie.
- Zibi bo jak ci kiedyś przypierdolę nie wiesz ,że wieku się nie wypomina?
-Kobietom Igła. No chyba ,że chcesz nam o czymś powiedzieć ?Zibi jestem - siatkarz uśmiecha się i razem odprowadzają mnie pod drzwi mojego pokoju. Jak się okazało znalazłam się pomiędzy pokojem Igły i Ziomka , a pokojem Pita i Kurka towarzystwo wyborne, nie powiem, że nie.
Gdy tylko wpadłam do pokoju rzuciłam walizkę w kat, i padłam na łóżko.Mój spokój nie potrwał jednak za długo, Pit i Kurek chyba bardzo za sobą stęsknili ..
-Oddaj to idoto !
-No chyba nie !Pierwszy znalazłem.
-One są moje, ciężko na nie pracowałem, a tu taki przyczłap mi je zjada!
-Ja ci dam przyczłapa! Ty mi zjadłeś dwie paczki tydzień temu i ci nie wypominam.
- Nie wypominasz, bo to były te niedobra czerwone, a te sa zielone i niepowtarzalne.
- Nie dobre, oo nie dogodzisz, jakoś ci to nie przeszkadzało, kiedy je wpieprzałeś w łazience po kryjomu.- wrzeszczy oburzony Bartek, a ja nie mam pojęcia o czym mówią.
-Kurwa chłopaki ciszej -postanowiłam zadbać, o swój spokój.
- Ciszej, tu są problemy o jakich ty w trudnych sprawach nie słyszałaś dziecko i jeszcze nas uciszasz- wstaje z łózka i zmierzam, w stronę pokoju chłopaków. Otwieram drzwi i widzę tych debili bijących się o paczkę żelków, automatycznie wybucham śmiechem.
- Co się kurwa śmiejesz , pomóż- Bartuś mierzy mnie spojrzeniem pełnym pogardy, a ja bez namysłu rzucam się na Piotra , wyrywam im żelki i uciekam do swojego pokoju , w pogoń za mną automatycznie rzucają się  siatkarze. Zamykam drzwi na klucz, i rozkoszuję się smakiem zdobytego łupu. Pit i Kurek dobijają się do drzwi krzycząc, na cały budynek.
-Młodzież kurwa-  dało się usłyszeć zza ściany głos Igły.
*
7:55  budzik zaczyna dzwonić i wybudza mnie ze snu w mgnieniu oka biorę prysznic, i robię bardzo delikatny makijaż. Cisza  w całym budynku, wszyscy śpią więc stwierdziłam ,że pójdę pobiegać, przy okazji zapoznam się z okolicą.Ubieram dresy, bluzę , zakładam buty i cicho wybiegam z ośrodka. Wkładam w uszy słuchawki , i zatracona w muzyce biegnę przed siebie.Truchtałam przez  jakieś 45 minut i postanowiłam zrobić sobie przerwę.
- Buu !! -  Piotrek łapie mnie od tyłu, a ja omal ie schodzę na zawał.
-Boże, co ty tu tu robisz, zabić mnie chcesz ?
- Ja nie, chciałem cię trochę nastraszyć , żebyś bala się tu sama biegać.
- A czemu  mam nie biegać?
 - Nie sama.- wyjaśnia siatkarz siedzący na trawie obok mnie, było jeszcze dość chłodno,w sam raz na bieganie , ale straciłam już siły, nie ta kondycja.
-Jej, a co ty się tak martwisz?
- Niedawno, właściwie wczoraj straciłem  bardzo ważną dla mnie osobę, nie  chcę stracić następnej.- chłopak  bierze mnie w swoje objęcia i czule całuje w czubek głowy. Niestety tą piękną chwilę przerywają krzyki  kolejnych siatkarzy. Za nami stoi Zibi, Kubiak, Igła i Bartek.
 - Piotruś niby taki cichy, a naszą panią fotograf już po pierwszym dniu obściskuje. - krzyczy wyszczerzony Igła
- A mówił na mnie,że się uczuciami bawię, i do każdej dziewczyny zarywam  ładnie, ładnie -wtrąca roześmiany Zibi. A my szybko od siebie odskakujemy.
-Dajcie się wytłumaczyć. My z Majką znamy się już dłużej, Kurek, Zati, Kłos i inni ze skry tez ja znają.- wyjaśnia wszystkim Pit , ale dla nich nic nadal nie stało się jaśniejsze.
-  Jak to?- pyta zgaszony Zibi
- Tak to, po prostu ja wychowałam się na hali skrzatów, a Pita poznałam na meczu- szczerze się do lekko zdziwionych siatkarzy, a Bartek potwierdza wszystko.
- To wy coś ten,teges? - Dziku patrzy na nas dziwnie gestykulując rękoma. Dorośli  faceci, a sprawy uczuciowe są im bardziej obce, niż dziewczynką w 1 klasie.
- Nie - zgodnie odpowiadamy
- Pff nas nie oszukacie gołąbeczki - Krzyczy Zibi, a po chwili wszyscy razem wracamy do ośrodka.
___________________________________________________________________________________
Hejka , z lekkim opóźnieniem , ale mamy 17. Dziękuje za komentarze ;) i zachęcam don pozostawiania następnych ;)  Za dokładnie 3 mni  meczyk się jaram :D i bardzo gratuluje VIVE  mistrz zostaje u nas chłopaki ^^  Dobra lecę kibicować  komentujcie i czytajcie ;)