Rozdział 18

 Powrót zajął nam około 40 minut więc o 9:35 wchodziłam już do pokoju. O 10:00 miał się zacząć mój pierwszy trening, w sumie nie był on tak do końca mój, ale i tak nie mogłam się już doczekać. Na zewnątrz  było coraz cieplej szybko więc założyłam krótki spodenki, bokserkę  w pośpiechu złapałam jeszcze krótkie, miętowe conversy, ogarnęłam włosy i zbiegłam na śniadanie.W sali byli już siatkarze, dosiadłam się do ich stolika i zaczęłam pochłaniać moja sałatkę, nagle do stolika dosiada się Rucek ma podkrążone oczy, lekko za chrypnięty głos i da się dostrzec, że jest nie wyspany.
- Co ty taki struty ? -pyta pełen energii Igła  
-Nie pytaj, mam dość wynoszę się do schowka na ręczniki, gdziekolwiek byle by nie spędzić ani nocy dłużej w tym pokoju.
-Czyli co ci ?
- Co mi, Możdżon do 5 nad ranem rozmawiał z Hanią koszmar, Tak kotku, pewnie,że cię kocham, niedługo mi pokarzesz, kiedy już skończył przewrócił lampę, wpadł w nasze walizki rozświecił światło w całym pokoju i zaczął to sprzątać, a gdy już skończył i usnął zaczął tak chrapać, że nie słyszałem własnych myśli, wyszedłem z pokoju i spałem na tej małej kanapie w holu. I tak już od 3 nocy.
 Po chwili dołącza do nas wyszczerzony Możdżon.
 - Rucek gdzie ty się podziewasz nocami, ja wiem, że ta pani z recepcji jest na prawdę przystojna, ale ty masz żonę, nie martw się to zostanie między nami.
- Przystojna boże widzisz i nie grzmisz. No dobijcie mnie kurwa bo nie wytrzymam idę pospać. - Rucek odchodzi od stolika
- No tak to jest, jak się w nocy buszuje, to się w dzień odsypia idę zadzwonić do Hani -ucieszony kapitan również nas opuszcza.
-Cóż za problem, no nie wiem jak bym sobie poradził - mówi wyszczerzony Ziomek i po chwili wszyscy idziemy na hale, biorę aparat i czekam  na chłopaków, którzy dyskutują jeszcze z trenerem. Zrobiłam dużo, chyba dobrych zdjęć i dostałam pozwolenie na opuszczenie hali w końcu nie było potrzeba tysięcy takich samych fotek.Wychodzę na korytarz i przeglądająca efekt mojej dzisiejszej pracy. Nagle ktoś łapie mnie za koszulkę odwracam się i dostaję pięknego strzała pięścią prosto w policzek
- Ty suku zniszczyłaś nasz związek, łaziłaś za nam w Warszawie, tu tez przyjechałaś chciałam ratować właśnie moja miłość a zastaję ciebie, jak można być tak podłym co ?
- Jak to, to ty go zdradziłaś i miałaś go w dupie my się tylko przyjaźnimy sama to sobie zniszczyłaś- po czym dostaję kolejny cios i suwam się po ścianie.
 - Zdradziłam go, bo widziałam, że on zdradza mnie z tobą.Zniszczyłaś mi życie suko.Ale on i tak nie będzie twój.- Ola uciekła wzdłuż korytarza, nie sądziłam, że może być jeszcze zazdrosna o Pita, z resztą przecież między nami nic nie ma. Z wielkim bólem próbuje się podnieś, niestety bez skutecznie. Po chwili podbiega do mnie Piotrek, który z hali widział całe zdarzenie przeprasza mnie za zachowanie Oli i zanosi, do lekarza kadry, który przykłada mi zimny okład. Chłopak zanosi mnie do pokoju i zasypiam.
*
Budzę się o18 z lekkim bólem głowy wstaję z łózka i idę do łazienki przyglądam się swoim policzką na lewym mam czerwone zadrapanie, ma dziewczyna moc w tych  rączkach. Po krótkiej chwili namysły stwierdzam,że może spacer pomorze pozbierać mi myśli bez słowa wychodzę z ośrodka i idę trasą z poranka. Mija godzina kiedy dochodzę do jeziora siadam skulona na mostku, a po policzkach spływają łzy. Może rzeczywiście nie potrzebnie spotykałam się z Piotrkiem, ona miała prawo pomyśleć,ze coś między nami było, rozwaliłam związek szczęśliwych, kochających się ludzi. Może powinnam rzucić się w to pieprzone jezioro, zginąć tak, żeby nikt nigdy mnie nie znalazł, co ja mówię i tak nikt by nie szukał. Kiedy na prawdę byłam już gotowa skoczyć poczułam ciepły dotyk chłopak złapał mnie, spojrzał głęboko w oczy i namiętnie pocałował zatracona w smaku jego ust straciłam chęć do skończenia z sobą.Ale po chwili znów oderwałam się od niego.
-Piotrek  kurwa nie możemy.
- Dlaczeg ?
- Bo to prze zemnie rozpadł się twój związek Olka ma rację, jestem podłą szmata i zniszczyłam wam życie, chłopaku jedz do Rzeszowa i ratuj to puki jeszcze możesz !
- Ja nie chcę niczego ratować, to nie ty to zniszczyłaś, to my nie byliśmy dla siebie, Majka daj mi jeszcze szansę, nie musimy być od razu parą, ale bądźmy chociaż przyjaciółmi .
- Przyjaciele się nie całują.
- To był natłok emocji, przepraszam i za siebie i za nią ty nie jesteś niczemu winna.
-Ja pierdolę  Piotrek, ja mam dość bycia jakimś kurwa natłokiem emocji.- rzucam i biegnę w przeciwną stronę zostawiając siatkarza na mostku. Nie wiedziałam, gdzie mam pójść, co z sobą zrobić nie chciałam wracać do ośrodka, przecież oni wszyscy widzieli ta scenę z Olka, nie chcę być postrzegana jako szmata rozwalającą cudze związki, a pewnie i tak wszyscy już mają mnie za taka. Robiło się coraz ciemniej, i zimniej kiedy straciłam siły i opadłam na ziemię załamana patrzyłam na niebo, coraz bardziej żałując,że nie skoczyłam.
__________________________________________________________________________________
Bardzo przepraszam, obiecałam, że będzie dłuższy ale stwierdziałam, że dobrze będzie skończyć w tym momecie.Trochę się pomieszało, ale nie mi oceniac czy to dobrze czy nie więc ocene pozostawiam wam ;) Dziekuję za wszystkie komentarze, bardzo mnie motywujecie ;* Zachęcam więc do dalszego komentowania ;)